Ey Hz.Huseyn (O'na selâm olsun) Aşığı... Kerbelâ’da Şehitlerin Efendisi’nin ziyaretine gittiğinde şunları hatırla...

Bu toprakta; Hz. Resûl’ün (Allah-u Teâlâ O’na ve Pâk Ehlibeyti’ne salât eylesin) torunu, evlatları ve dostları katledildi...

Bu toprakta en pâk kanlar döküldü, en hayırlı hanımefendiler prangalara vurulup esir edildi...

Öyleyse hüznü kalbinde yenile ve saçın başın karışık, toza bürünmüş, hüzünden kalbin kırık, kedere bürünmüş ve gözyaşların akan bir halde huzuruna gir...

Bu toprağın hürmetini ve şerefini hatırla... Zira bu toprakta şifa vardır, Allah onu cennette en hayırlı diyar kılmıştır... Öyleyse sukûnet ve ağırbaşlılık içerisinde gir...

Sevgili Huseyn’i hayâl et; burada durduğunu ve dostlarının cihad etmek için ondan izin istediğini gözünde canlandır...

“Esselâmu Aleyke Ya Eba Abdillah/ Selâm olsun Sana ey Ebu Abdullah!” deyip sonra izin isteyişlerini, sonra meydana inişlerini ve O’ndan başka kimse kalmayıncaya dek hepsinin şehid oluşunu an...

En son O kaldığında meydana inişini, pâk canını feda edişini ve en paha biçilemez kurbânı İslam’ın yaşaması için sunduğunu düşün...

Sonra kalbinde ve dilinde sıkça şunu tekrar et: “Ya Leytenî kuntu me’akum fe’efûze fevzen azîma / Keşke sizinle birlikte olsaydım da pek yüce bir zafer kazansaydım...”