العربية
English
Türkçe
اُردُو
Français
Deutsch
Kiswahili
Español
عترت و طهارت که برای دفاع از حقوق مظلومان و ستمدیدگان به کربلا وارد شد با بلاها و ستم های ظالمانی مواجه گردید که بر ریختن خون پاک آنان ویا ذلت آنان اصرار می ورزیدند.
حضرت امام حسین (علیه السلام) به نوجوانان خود که در عنفوان جوانی بودند، نگاهی انداختند و گریستند و فرمودند: «اللّهمّ إنّا عترة نبيّك محمد(صلّى الله عليه وآله)، قد أُخرِجنا وطُرِدنا وأُزعِجنا عن حرم جدّنا، وتعدّت بنو أميّة علينا، اللّهمّ فخذ لنا بحقّنا، وانصرنا على القوم الظالمين: خداوندا؛ ما از عترت پیامبرت محمد صلی الله علیه وآله و سلم هستیم و به ظلم از حرم جد خود طرد شدیم و بنی امیه بر ما ظلم و تعدی نمود، خداوندا حق ما را از آنان بستان و ما را بر قوم ظالم پیروز گردان.»
سپس حضرت امام حسین (علیه السّلام) رو به اهل بیت و اصحاب خود کردند و فرمودند: «الناس عبيد الدنيا، والدّين لعقٌ على ألسنتهم، يحوطونه ما درَّت معايشهم، فإذا محِّصوا بالبلاء قلَّ الديّانون: مردم بندگان دنيايند و دين لق لقه اي است بر زبان آنان. تا هنگامي در كنار دين هستند كه زندگيشان بگذرد پس آن هنگام كه با بلاء امتحان شوند دين داران كاهش مي يابند.»
سپس امام رو به اصحاب خود کردند و فرمودند:« أمّا بعد، فقد نزل بنا ما قد ترون و إنّ الدنيا قد تغيّرت وتنكّرت وأدبر معروفها و لم تبق منها إلّا صبابةٌ كصبابة الإناء و خسيس عيش كالمرعى الوبيل ألا ترون إلى الحقّ لا يُعمَل به وإلى الباطل لا يُتَناهى عنه ليرغب المؤمن في لقاء الله فإنّي لا أرى الموت إلّا سعادةً و الحياة مع الظّالمين إلّا بَرَماً: راستى اين دنيا ديگرگونه و ناشناس شده و نیکیهای آن روی گردانده
و از آن جز نمى كه بر كاسه نشيند و زندگى اى پست، همچون چراگاه تباه، چيزى باقى نمانده است. آيا نمى بينيد كه به حقّ عمل نمى شود و از باطل نهى نمى گردد؟ در چنين وضعى مؤمن به لقاى خدا سزاوار است. و من مرگ را جز سعادت و زندگى با ظالمان را جز هلاكت نمى بينم.»
پس از سخنان امام تمامی اصحاب ایشان بزرگترین درسهای گذشت و فدا را با سخنان خود ثبت کردند و امام از آنان تشکر نمود.