“İşte bu kabir; gurbet elde yalnız ve susuz bırakıp öldürdükleri Ebu Talib oğlu Ali oğlu Huseyn’in (Onlar’a selâm olsun) kabridir.”

Seyyid Mukarrem “Tahkîk” isimli kitabında şöyle anlatıyor: Hz.İmam Seccâd _{(O’na selâm olsun)} geldiğinde Esedoğullarını öldürülen naaşların etrafına toplanmış halde buldu. Ne yapacaklarını bilemiyorlardı. Başları bedenlerinden ayrıldığı için kimi nasıl tanıyacaklarını da bilemiyorlardı. Başları olsa ailelerine sorabilirlerdi diye düşündüler. Hz.İmam Seccad _{(O’na selâm olsun)} onlara o yatanların definlerini yapmak için geldiğini anlattı ve isimlerini bildirdi. Hangisinin haşîmi hangisinin dostlardan olduğunu söyledi. Bunun üzerine ağlayışlar yükseldi ve gözyaşları akmaya başladı.”

Sonra Hz.İmam Zeynelabidîn _{(O’na selâm olsun)} babasının bedenine doğru yürüyüp ona sarıldı ve yüksek sesle ağladı. Sonra kabrinin olduğu yere geldi ve birazcık toprak kaldırdı. Orada kazılmış ve yarılmış bir kabir buldu. Babasının pâk sırtının altına elini koyup “Allah’ın ismiyle, Allah yolunda, Allah Resûlü’nün milleti üzere. Allah ve Resûlü doğruyu söylemiştir. Allah’ın dilediğidir. Ulu ve pek yüce (Aliyy-i Azîm) ola Allah’tan başkasından ne bir güç ne bir kudret yoktur” diyerek onu kaldırdı ve tek başına onu kabre indirdi. Bunu yaparken Esedoğullarından kimseyi bu işleme ortak etmedi ve “Yanımda bana yardım eden kimsem vardır” dedi. Sonra onu yattığı yere yerleştirip yanağını Şehitlerin Efendisi’nin _{(O’na selâm olsun)} başının kesildiği yere koydu ve şöyle dedi: “Senin pâk bedenini içinde tutan toprağa ne mutlu. Dünya senden sonra karanlık; ahret ise senin nurunla aydınlanmıştır. Geceler uykusuz hale gelmiştir, hüzün ise ya sonsuza kadar veyahut Allah senin hane halkına senin içinde olduğun yurdu seçinceye kadar sürecektir. Benden yana; Allah’ın selâmı, rahmeti ve bereketleri üzerine olsun ey Allah Resûlü’nün evladı!”

“Sonra da kabrine şöyle yazdı: ‘İşte bu kabir; gurbet elde yalnız ve susuz bırakıp öldürdükleri Ebu Talib oğlu Ali oğlu Huseyn’in _{(Onlar’a selâm olsun)} kabridir.’”