روایتی از واقعه کربلا در شهر زنجان

يا قمر بني هاشم ...
پرچمی با این نوشته آغازی بود تا تابلوئی دیگر از آنچه در طف گذشت، خلق شود. آری این پرچم سر آغاز این روایت از دل برآمده است.
پرچمی سرخ با پس زمینه ای سیاه ، بر فزار تپه ای از خاک که روی آن کلاه خودی بر زمین افتاده که عمامه ای سیاه به دور آن پیچیده شده است! کلاه خودی که به دو پر بلند و زیبا مزین است . ( تاریخ نگاران نوشته اند که کلاه خود حضرت عباس علیه السلام به دو پر بلند و زیبا مزین بوده است) . بر فزار این تپه خاکی مشکی است پر از آب ( یا ساقی عطاشا کربلا) و دستی از بدن جدا شده که بر روی خاک این تپه افتاده ( یا قطیع الکفین) و شمشیری که در زمین فرو رفته تا پیروزی صاحب خویش را فریاد کند! ( مورخان نوشته اند که در زمان قدیم هنگامی که جنگجو بر خصم خویش فائق می آمده، شمشیر خویش را به نشان ظفر در زمین فرو می نموده است)
در این میان، پرچم همچنان برافراشته است و هرگز به زمین نیفتاده و نخواهد افتاد! چرا که این پرچم، پرچم علمدار کربلاست.
بر میانه این تپه خاکی، شمعی به نشان حزن و اندوه بر افروخته شد. به دنبال آن بیش از دو هزار شمع بر روی این تپه خاکی برافروخته شده و این عدد همچنان رو به فزونی است.
تابلوئی ساده که واقعه کربلا را به زبانی ساده و بسیار شیوا توصیف می نماید. تابلوئی که مزین به پرچم گنبد حرم ماه بنی هاشم است .
آری گنبد مرقد عباس ، علمدار و آن یگانه سقای لب تشنگان کربلا!
فصل آخر و مهم این تابلوی پر معنا آه محبان اهل بیت است، مردم پاک سرشت از شهری که به محبت اهل بیت علیهم السلام زبانزد خاص و عامند.
این نگاره عظیم و پر معنا با اشک مردم زنجان به پرده آخر می رسد. آنزمان که اشکها را بر گونه های عاشق، چونان شمع، جاری می بینی. چشمان مملو از اشک که با برپائی مراسم عزا و خواندن دعا، از صاحب این پرچم طلب حاجت دارند!

هفته فرهنگی عتبات مقدسه عراق در زنجان با مشارکت حرمین مطهر کربلا و حرم امامین جوادین علیهما السلام روز چهارشنبه 6 آذرماه 92 در شهر زنجان و در محل حسینه و مسجد اعظم زنجان افتتاح گردید.