محبت حضرت ام البنین (س) به فرزندش حضرت عباس (ع) فراتر از محبت مادرانه

مادری، بارداری، شیر دادن به فرزند، پرورش و بزرگ کردن کودک، عشق و جذبه ای را در مادر نسبت به فرزند ایجاد می‌ کند، اما محبت حضرت ام البنین (علیها السلام) نسبت به فرزند خود ابوالفضل عباس (علیه السلام) فراتر از محبت مادری بوده است. زیرا حضرت ام البنین (علیها السلام) از ایمان راسخ و وفاداری بسیار آن حضرت به برادر و امامش حضرت امام حسین (علیه‌السلام) و از اخلاص حقیقی حضرت ابوالفضل عباس (علیه‌السلام) نسبت به خداوند متعال و پیامبر و دین و امام خود مطلع بودند و از صفات پسندیده و اخلاق کریمانه ای برخوردار بودند. تمامی این امور پسندیده در آن حضرت جمع شده است.
حتی قبل از ولادت این حضرت بشارت ولادت چنین فرزندی به حضرت ام البنین (علیه السّلام) داده شده بود.
و این امور باعث شد حضرت ابوالفضل عباس (علیه السلام) جایگاه ویژه ای نزد مادرشان حضرت ام البنین (علیها السلام) داشته باشند.
حضرت ام البنین (علیها السلام) اولین کسی بود که در سوگ حضرت عباس (علیه السلام) مرثیه سرایی نمود. در کتاب مقاتل الطالبيين به تألیف ابو فرج اصفهانی به این امر اشاره شده است.او برای گریه و شیون برای چهار پسرش (عباس علیه السلام، عبدالله، جعفر و عثمان) به بقیع می ‌رفت و اندوهنا‌کترین و ‌سوزناکترین مرثیه ها را سر می داد و مردم برای شنیدن ندبه اش و دلداری دادن به او جمع می‌شدند تا جایی که مروان، این دشمن سرسخت بنی هاشم نیز که یک بار از کنار بقیع عبور می‌کرد صدای گریه حضرت ام البنین (علیها السلام) را شنید و آمد و به همراه مردم از گریه های آن حضرت گریست.