فضيلت شب و روز دحو الارض

شب بيست و پنجم ذی القعده شب دحو الارض است، يعنى گسترده شدن زمين از محل كعبه به روى آب و از شبهاى بسيار شريف است كه رحمت خدا در آن نازل می شود و قيام به عبادت در این شب اجر بسيار دارد.
روز دحوالارض یکی از چهار روزی است که روزه در آن سفارش شده است. در روایتها ذکر شده که روزه این روز معادل با روزه هفتاد سال و کفاره گناهان هفتاد سال است. در روایت دیگری ذکر شده که هر کس این روز را روزه بدارد و این شب را به عبادت بپردازد، پاداش عبادت صد سال نصیبش می گردد و هر آنچه در آسمانها و زمین است برای او استغفار می کنند. این روز روزی است که رحمت خداوند در آن نازل شده و عبادت و ذکر خداوند در آن اجر بسیاری دارد.
خداوند متعال در قرآن کریم فرمودند: «أَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا * رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا * وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا * وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا» و معنای لغوی دحو یعنی: گستردن و قابل سکنی شدن است. شیخ محمد جواد مغنیه (قدس سره) در تفسیر الکاشف گفته اند: زمین گسترده شده و قابل سکنی شدن و راه رفتن گشته است. و در کتاب محاولةٌ لفهمٍ عصريّ للقرآن آمده است: دحاها به معنی آن است که همچون تخم مرغ بیضوی شده است و این تعبیر با نظریات اخترشناسان در خصوص شکل کره زمین مطابقت دارد. همچنین از لحاظ لغوی «دحاها» به معنای گستردن است.
نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد،‌ در بیست و پنجم ذی القعده بوده است، پس کسی که در آن روز، روزه بگیرد و شبش را به عبادت برخیزد، برای اوست ثواب عبادت صد سالی که روزهایش را با روزه و شبهایش را با عبادت سپری کرده باشد.
نخستین نقطه ‌ای که از زیر آب سر برآورد، کعبه بود، سپس خداوند متعال از این مکان مقدس زمین را گستراند. بر این موضوع روایات وارده از اهل بیت (علیهم السلام) نیز صحه می گذارد. در روایتهایی از اهل بیت (علیهم السلام) آمده: که کعبه دو هزار سال قبل از گستردن زمین خلق شده است.
از اعمال این روز در مفاتیح الجنان نقل شده که از ديگراعمال اين روز شريف دو رکعت نماز است که در آن حمد و پنج مرتبه سوره «والشمس» خوانده می شود و بعد از سلام نماز بخواند: "لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ"
پس دعاکنید و بخوانید: "یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَامُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِیوَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرَامِ".