جایگاه والای حضرت ابوالفضل عباس (ع) نزد خداوند تبارک و تعالی

خداوند متعال در سوره نساء فرموده است: «اگر بر آنان مقرر می کردیم که تن به کشتن دهید یا از خانه ‏هاى خود به در آیید جز اندکى از ایشان آن را به کار نمى ‏بستند و اگر آنان آنچه را بدان پند داده مى ‏شوند به کار مى ‏بستند قطعا برایشان بهتر و در ثبات قدم ایشان مؤثرتر بود و در آن صورت [ما هم] از نزد خویش یقینا پاداشى بزرگ به آنان مى‏ دادیم و قطعا آنان را به راهى راست هدایت می کردیم و کسانى که از خدا و پیامبر اطاعت کنند، در زمره کسانى خواهند بود که خداوند ایشان را گرامى داشته [یعنى] با پیامبران، راستگویان، شهدا و شایستگانند و آنان چه نیکو همدمانی اند.این فضل از جانب خداست و خداوند بس داناست»

از بارزترین مصادیق این آیات، نوه رسول خدا (صلی الله علیه وآله)، شهید کربلاء، امام حسین علیه السلام و برادر گرامیشان حضرت ابوالفضل عباس (علیه‌السلام) هستند. خداوند متعال بر نوه رسول محبوب خود و جانشین جانشین گرانقدرشان امام حسین علیه السلام، هجرت ، جنگ و قیام علیه یزید، دشمن خدا و دشمن پیامبرش را مقرر ساخت و آنچه را که بدان امر کرده بود از طریق جبرئیل و به واسطه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ابلاغ نمود و امام حسین علیه السلام به فرمان پروردگار خود تن داد و قیام کرد و تنها عده ای اندک به همراه ایشان قیام کردند و در کنارشان جنگیدند که حضرت ابوالفضل عباس (علیه السلام) در رأس آنان بود.

آن حضرت (علیه السلام) به آنچه که به آن پند داده شده بودند عمل کردند و آنچه را که بدان آگاه بودند انجام دادند . ایشان بهترین و ثابت قدم ترین شخص برای انجام این کار بودند و به پاداش بزرگ خداوند نائل آمدند و به راه مستقیم هدایت شدند و همانطور که در زیارت نامه شان که از امام صادق علیه السلام نقل شده ، آمده است که در پی فرمانبرداری از خداوند و رسولش و امام خود ، با انبیاء ، صدیقین ، شهداء و صالحین که خدا آنها را مورد انعام قرار داده محشور شوند ،آنان چه نیکو رفیقانی هستند. کلام خداوند متعال درمورد ایشان صدق یافت: «این فضل از جانب خداست و پروردگار بس داناست».

پس خوشا به حال حضرت ابوالفضل عباس (علیه السلام) برای جایگاه والایش نزد خداوند و گوارایش باد آن منزلت رفیع در نزد پروردگار.