بیست و هشتم ماه صفر سالروز شهادت پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم)

بیست و هشتم ماه صفر حزن و اندوه اهل بیت (علیهم السلام) روزی است که بر اندوه و حزن اهل بیت (علیهم السلام) افزود. این روز آغاز مصیبت هایی بود که بر اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) نازل شد. در چنین روزی در سال یازدهم هجری قمری اشرف مخلوقات و سید انبیاء و مرسلین، حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه وآله وسلم) در سن 63 سالگی به ملکوت اعلی پیوست.

حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) کفن و دفن ایشان را بر عهده گرفتند و پس از نماز و دفن ایشان در کنار مضجع شریف ایشان ایستادند و فرمودند: «إنّ الصبر لَجَميلٌ إلّا عنک و إنّ الجزع لَقَبيح إلّا عليک و إنّ المُصابَ بک لَجَليل و إِنّه بَعدَک لَقليل: به راستى که صبر زيبا است مگر صبر بر رحلت تو و بى‏ تابى زشت است مگر بر فقدان تو و به راستى مصيبت تو بسيار سنگين است و هر مصيبت ديگرى در برابر آن کوچک و حقير است.



حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) در رثای پیامبر اینگونه گفته اند:

أمِن بعدِ تکفينِ النبيِّ ودفنِهِ بأثوابِهِ أسى على هالک ثوى

رُزئنا رسولُ اللهِ فينا فلن نرى بذاک عديلاً ما حيينا من الورى

مصيبت ما از دست دادن رسول خداست که تا زنده ايم همتايي براي او در ميان خود نخواهيم يافت.



حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) نیز در رثای پدر گرامی خود اینگونه فرموده اند:

قُل للمغيّبِ تحتَ أطباقِ الثرى إن کنتَ تسمعُ صرختِي وندائيا

صُبّت عليَّ مصائبٌ لو أنَّها صُبّت على الأيّامِ صرنَ لياليا

فلأجعلنَّ الحُزنَ بعدَک مُؤنسي ولأجعلنَّ الدمعَ فيک وشاحيا

ماذا على مَن شمَّ تربةَ أحمدَ ألّا يشمَّ مدى الزمانِ غواليا

به آن پدر مهربانى که در زير خاکهاى زمين پنهان شده است؛ بگویید: اگر ناله و فرياد مرا گوش مي دهى و سخن مرا مى ‏شنوى، من با تو راز و نيازهایى دارم . اى پدر جان، از هنگامى که تو از دنيا رخت بر بستى چنان مصيبت‏هاى کمرشکنى بر من وارد شد که هر آينه اگر بر روزهاى روشن دنيا وارد مي شد از سنگينى و سختى آن مانند شب ظلمانى تاريک مي شدند .

آرى، از اين به بعد غم و اندوه بر فراق تو مونس من خواهد بود و اشکهاى چشم من چون گردنبندى، بر سينه من قرار خواهد گرفت. آرى، کسى که خاک قبر تو را ببويد و بوى نسيم تربت تو بر مشام او برسد، ديگر چه نيازى دارد که در طول مدّت روزگار عطر و غاليه استعمال کند.»