مبيت حضرت امام علی (علیه السلام) در بستر رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) از مصادیق شجاعت امیر المومنین علی (علیه السلام)

وقایع تاریخی مهمی در ماه ربیع الاول به وقوع پیوسته است که از جمله آن می توان از خوابیدن حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) در بستر رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در شب اول ربیع الاول سال 13 بعثت نبوی نام برد. این واقعه یکی از مصادیق شجاعت و ایثار حضرت امیر المومنین علی (علیه السّلام) است.

تاریخ واقعه ای با موضوع فداکاری، زیباتر از این واقعه نقل نکرده است. تعدادی از اهل قریش جمع هم شدند تا پیامبر را در بستر خود به قتل برسانند، پیامبر از این نقشه مطلع شدند و حضرت امام علی (علیه السلام) را آگاه کردند. حضرت امام علی (علیه السلام) برای پیامبر گریستند. سپس پیامبر (صلی الله علیه و آله) به حضرت امام علی (علیه السّلام) امر فرمودند که در بستر ایشان بخوابد. امام علی علیه السلام به پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: اگر جانم را فدای تو کنم، نجات می یابی؟ پیامبر در پاسخ فرمودند: بله. این وعدی است که خدا به من داده است. آنگاه حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) از سلامتی پیامبر آگاه شدند، با خوشحالی لبخندی زدند و با قلبی مطمئن و مملو از ایمان به بستر پیامبر (صلی الله علیه و آله) رفتند و با پارچه ای یمانی خود را پوشاندند.

حضرت امیرالمومنین(علیه السّلام) آن شب را در بستر پیامبر (صلی الله علیه و آله) گذراندند. مردانی از قریش برای عملی کردن نقشه خود به منزل پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمدند، آنگاه که مشرکان خواستند شمشیرهایشان را در بستر فرونمایند و هیچ شکی نداشتند که آن فردی که در بستر خوابیده پیامبر (صلی الله علیه و آله) است، در هنگامی که تصمیم به کشتن گرفتند دیدند که حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) در بستر خوابیده است و سپس جهت جستجوی پیامبر از هم متفرق شدند.

حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام)جهت نشر پیام دین مبین اسلام اهتمام زیادی داشتند که از گذشت و همراهی ایشان با پیامبر (صلی الله علیه و آله) در جنگها نمایان است.

مبیت امیر المومنین (علیه السلام) در بستر پیامبر (صلی الله علیه و آله) امر آسانی نبود که هر انسان عادی بتواند آن را بر عهده بگیرد. بلکه امری است که نیازمند شجاعت فراوان است، به ویژه اینکه بداند او بدون شک به قتل می رسد، زیرا که قریش تصمیم گرفته بودند در آن شب با قتل پیامبر (صلی الله علیه و آله) به دین محمدی خاتمه دهند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) توانستند با یاری امیر المومنین (علیه السّلام) بدون آنکه کسی ایشان را ببنید با خواندن آیه «وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ» از شهر خارج شود.