دوم ماه ربیع الاول؛ رسیدن کاروان اسرا به مدینه منوره

در روز دوم ماه ربیع الاول سال 61 هجری، کاروان اسیران کربلا وارد یثرب (مدینه منوره) شدند. دختران رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) با چشمانی اشک آلود و با یاد و خاطره شهیدان کربلا، مسیر را سپری می کردند. یثرب قبل از ورود کاروان اسیران کربلا داغدار و عزادار ام سلمه همسر پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) بود که یکماه پس از شهادت امام حسین (علیه السّلام) به دلیل حزن و اندوه شهادت این امام همام، دار فانی را وداع گفتند.

هنگامی که امام سجاد (علیه السلام) به نزدیکی مدینه رسیدند، خیمه ای نصب کردند و بانوان را از مرکب پیاده کردند. امام به بِشْرُ بن حذلم که ایشان را همراهی می کرد فرمودند: يا بِشْرُ، خداوند پدرت را رحمت کند، او شاعر بود. آیا می توانی مثل او شعر بگویی؟ پاسخ داد: بله یابن رسول الله. سپس امام به وی گفت: وارد مدینه شو و در ماتم و عزای حضرت اباعبدالله مرثیه ای بگوی.

بِشْر وارد مدینه شد و هنگامیکه به مسجد نبوی رسید، با چشمانی اشک آلود و صدایی بلند، گفت:

يَـــــا أَهْلَ يَثْرِبَ لاَ مُقَامَ لَكُمْ بِهَا *** قُــتِلَ الْحُسَيْنُ فَأَدْمُعِي مِدْرَارُ

الْجِـــــسْمُ مِنْهُ بِكَرْبَلاَءَ مُضَرَّجٌ *** وِالـــرَّأْسُ مِنْهُ عَلَى الْقَنَاةِ يُدَارُ

ای اهل مدینه، دیگر در مدینه جای ماندن نیست، حسین (ع) کشته شد ای چشمان به شدت اشک بریزید.

بدن مبارک او در کربلا به خاک و خون آغشته شد و سرش بر نیزه ها گردانده شد.

مردم ناله کنان و گریان به سمت مسجد نبوی آمدند و دور بشر ایستادند و از او پرسیدند چه شده است؟ بشر پاسخ داد: این علی بن الحسین (علیه السلام) است که به همراه عمه ها و خواهران خود به مدینه آمده است و من فرستاده او هستم و مکان ایشان را به شما نشان خواهم داد. مردم گریه کننان به سمت اهل بیت رسول خدا (علیهم السلام) رفتند. مردان به دور امام سجاد ایستادند و گریه و ناله کردند و زنان به دور زنان آل رسول الله و آن روز چنان غم و اندوه در مدینه بود که همچون روزی بود که رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) از دنیا رفته بود.

حضرت امام زین العابدین (علیه السلام) با ایراد خطبه ای به بیان حوادث عاشورا پرداختند. ایشان در این خطبه آنچه را بر اهل بیت (علیهم السلام) و بر کاروان اسراء گذشت بیان نمودند.

سپس امام به همراه عمه ها و بانوان گریه کنان به سمت مسجد نبوی رفتند. حضرت زینب (سلام الله علیها) در کنار درب مسجد ایستادند و با خطاب قراردادن رسول خدا (ص) به عرض تسلیت ایشان پرداختند.