نیمه شعبان سالروز ولادت منجی عالم بشریت حضرت مهدی موعود (عج)

حضرت مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف) نیمه شب جمعه پانزدهم شعبان در منزل پدر گراميشان امام حسن عسکری (علیه السلام) در شهر سامرا چشم به جهان گشودند. طبق روایات شریفه، احیا گرفتن این شب با عبادت و روزه گرفتن در روز آن مستحب است.

امام مهدی (عجل الله تعالى فرجه الشريف) بر اساس مشهورترین روایات در سال (255 هـ ) به دنیا آمدند. اما در برخی روایات سال ولادت ایشان (256 هـ ) یا (254 هـ ) ذکر شده است. طبق برخی شواهد و منابع، تاریخ نخست ارجحیت بیشتری دارد؛ از جمله این منابع کتاب الغيبه تأليف شيخ فضل بن شاذان است. وی با حضرت مهدی (عليه السلام) معاصر بود و كمى پیش از فوت پدر گرامیشان امام حسن عسكري (عليهما السلام) درگذشت.

اکثر روایات درباره روز ولادت امام زمان (عج) در جمعه پانزدهم ماه شعبان اتفاق نظر دارند اگرچه در سال ولادت آن حضرت اختلاف نظرهایی وجود دارد.

این اختلاف نظرها طبیعی است و حتی درباره تاریخ ولادت و رحلت پدران گرامی ایشان و حتی جد بزرگوارشان حضرت رسول اکرم (صلى الله عليه وآله) نیز وجود داشته اما تاثیری بر اثبات میلاد امامان (عليهم السلام) برجاى نگذاشته است.

شرایط ولادت:

روایات وارده در مورد نحوه ولادت امام زمان (علیه السلام) حکایت از این دارد که پدر ایشان امام حسن عسکری (علیه السلام) در منتهای محرمانگی و پنهانی از ولادت آن حضرت باخبر گشت. در روایات آمده است امام حسن (علیه السلام) در شامگاه پانزدهم شعبان از عمه خود حکیمه، دختر امام جواد (عليه السلام) خواستند در خانه ایشان بماند و به او خبر داد که پسرش و حجت خدا بر روی زمین در این شب متولد خواهد شد.

حکیمه از امام درباره مادر فرزندش سوال کردند و امام در پاسخ فرمودند، مادر ایشان نرجس است. حکیمه نزد او رفت اما اثری از بارداری در او نیافت، بنابراین نزد امام بازگشت و به ایشان خبر داد. امام فرمودند، مَثل او مَثل مادر موسی (علیه السلام) است که نشانه های حمل در وی ظاهر نشد و هیچ کس تا زمان زایمان از آن اطلاع نداشت. زیرا فرعون به دلیل بیم از ظهور موسی که بشارت وی داده شده بود، فرزندان بنی اسرائیل را تعقیب و آنها را می کشت. این اتفاق در مورد امام مهدی (علیه السلام) نیز افتاد، به این دلیل كه حاکمان عباسی نیز ولادت ایشان را تحت نظر داشتند، زیرا طیفی از احادیث شریفه این امر را پیش بینی كرده بودند.

از متون روایات استفاده می شود که زمان ولادت امام مهدی (عج) درست پیش از طلوع آفتاب بوده و مشخص است که این زمان از اهمیت ویژه ای در پنهان نگه داشتن زمان ولادت برخوردار است. زیرا معمولاً چشمان قدرتمندان در خواب عمیق است. از روایات نیز به دست می آید که در زمان ولادت، تنها حکیمه حضور داشتند که وی نیز از زمان دقیق آن اطلاع نداشتند.

احادیث شریفه به دلیل پنهان نمودن ولادت حضرت مهدی (علیه السلام) اشاره داشتند. همین علت مستلزم مخفی ماندن ولادت پیامبر خدا موسی (علیه السلام) و حفظ نوزاد تازه متولد شده از سیطره ظالمان و تلاش آنها برای به شهادت رساندن ایشان بود که حجت خداوند را بر بندگان تمام کرده و نقش الهی خود را برای نجات بنی اسرائیل و مقابله با ظالمان ایفا می کرد. اینچنین نجات بشریت و پایان ظلم و جور و برقراری قسط و عدالت همه در دست حضرت مهدی(عج) است.

شیخ فضل بن شادان که معاصر امام عسکری (علیه السلام) است توضیحات امام درباره جنگ بی رحمانه علیه آنها (علیهم السلام) را اینچنین نقل کرده است:

وی گفت: عبدالله بن الحسین بن سعد الكاتب به ما گفت: ابو محمد امام عسكری (علیه السلام) فرمودند: بنی امیه و بنی عباس به دو دلیل برای ما شمشیر کشیدند: اول اینكه آنها می دانستند که حق خلافت ندارند پس از ادعای ما بر آن می ترسیدند. ودوم این که آنها در کنار خبرهای مکرر مبنی بر اینکه نابودی فرمانروایی ستمکاران به دست قائم ما است، تلاش کردند اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را به شهادت رسانده و نسل ایشان را برای ممانعت از تولد حضرت قائم (علیه السلام) از بین ببرند. بنابراین خداوند از افشای امر ایشان برای آنها خودداری فرمود (إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ) ».