“Elvedâ…Elvedâ ey Şehr-i Ramazân…”

Mukaddes Hz. Huseyn ve Hz. Abbas (Allah’ın selâmı üzerine olsun) Türbeleri’ni her yıl Ramazan ayındaki geleneğinin bir parçasını da işte bu sözler oluşturuyor. Mubarek Ramazan ayının sonlarına doğru; yani yirmi sekizinci günün şafağından itibaren bu ifadelerle Allah-u Teâlâ’nın rahmet ve mağfiret ayı ile vedâlaşılır.

İnsanların nefislerini uslandırıp ahlaklarını arındırmaları için büyük bir fırsat olan mubarek Ramazan ayıyla veda; hüzünlü bir sesle okunur. Dinleyenleri güzellik ve hüzünle karışık bir duygu kaplar. Çünkü pek mubarek olan bu ay ile vedalaşmanın burukluğu gönülleri sarmış; Onbir ayın sultanının başında Şehitlerin Efendisi Hz.İmam Huseyn’in ve Kardeşi Hz.Ebulfazl Abbas’ın (Allah’ın selâmı üzerlerine olsun) minarelerinde yükselen hoş geldin sadâsının yerini bu sefer hüzünlü bir vedâ almıştır. Müminler gelecek yılda da feyz ve bereketlerle dopdolu bu mubarek aya erişmeyi kendilerine nasip etmesini Yüce Allah’tan diler ve lisân-ı hâl ile şöyle derler:

“İşte Ramazan’ın güneşi batmak üzere… Günleri ve geceleri geçip gitti. Belki de bu son kez olacak. Belki de önümüzdeki yıl bir kez daha Allah-u Teâlâ bunu yaşamayı bize nasip kılacak. Ramazan sadece birkaç gün kalıp giden ve gittiğinde kendini çok özleten bir misafir… Yaşadığımız anlar ne çabuk bitti…”

İki Pâk Ziyaretgâh’ın kurrâsı müşerref minarelerde bu mubarek ay ile şu sözlerle vedalaşır:

“Elvedâ yâ şehr-i Ramazân/ Hoşça kal ey Ramazan ayı…”

“Elvedâ yâ şehr-es siyâm/ Hoşça kal ey orucun ayı…”

“Elvedâ yâ şehr-et tâ’e-ti vel-ğufrân/ Hoşça kal ey Allah’a itaat ve mağfiretin ayı…”

“Elvedâ yâ şehr-el birrî vel-ihsân/ Hoşça kal ey iyilik ve ihsânın ayı…”