دوم ماه صفر سالروز شهادت زید بن علی (علیه السلام)

دومین روز ماه صفر سال (۱۲۲هـ) سالروز شهادت زید بن علی بن حسین (علیهما السلام) است که در ذیل نظری به زندگانی ایشان می نماییم.

ولادت: زید بن علی (علیهما السلام) به روایتی در سال ۵۷ هجری متولد شد و در آغوش پدر بزرگوارش امام زین العابدین (علیه السلام) پرورش یافت و به درجه کمال رسید و از چشمه علوم ایشان سیراب گردید. در برخی روایات آمده است که نام ایشان را رسول خدا (صلّى الله علیه وآله) انتخاب نمود و خبر ولادتش را اعلام کرد. لقب ایشان (حلیف القرآن: یاور قرآن) بود. ابو الجارود می گوید: من به مدینه آمدم پس هرگاه که از زید بن علی سؤال کردم به من گفته شد او حلیف القرآن (همنشین قرآن) و ستون مسجد است به دلیل زیاد نماز خواندن.

شخصیت علمی: ایشان به درجه رفیعی از علم نائل گردید و از علمای زمان خود به شمار می رفت. علوم را نزد پدر بزرگوارش امام سجاد (علیه السلام)، و از امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) آموخت. زید بن علی (علیهما السلام) فقیه، سخاوتمند و دلاور بود و امام صادق (علیه السلام) درباره وی فرمود: زید دانشمند و راستگو بود. وی شمشیر به دست گرفت و با قیام خود امر به معروف و نهى از منکر کرد و ازقاتلان امام حسین علیه‌السلام خونخواهى نمود. کلام زید در بلاغت و فصاحت همانند جدش علی بن ابی طالب (علیه السّلام) بود.

قیام و شهادت: زید بن علی به جهاد علیه ظلم و مبارزه با طاغوتیان بنی امیه و دعوت به رضا و خشنودی اهل بیت محمد (ص) معروف است. زید به همراه کسانی که با وی بیعت نمودند درگیری شدیدی را با والی کوفه و نیروهای آن که از شام یورش آورده بودند آغاز کرد. درگیرى میان طرفین از شب چهارشنبه تا شب جمعه به مدت سه شب ادامه یافت. تعداد زیادى از سپاهیان شامى به دست یاران زید کشته و زخمى شدند. اما در گرماگرم نبرد تیرى به پیشانى زید بن على (علیه‌ السلام) اصابت کرد. یارانش با فرارسیدن شب، پراکنده شده و تعداد اندکى از آنان بدن نیمه جان وى را در خانه یکى از شیعیان مخفى کرده و براى درمانش پزشکى آوردند. پزشک پس از تلاش زیاد چاره اى جز بیرون آوردن پیکان تیر از پیشانى زید ندید. اما همین که تیر را بیرون آورد، روح شریفش از بدن مفارقت کرد و به لقاءالله پیوست.



اصحاب او به دلیل ترس از مثله شدن جنازه شریفش و پنهان نمودن آن، قبری را در وسط نهر آب حفر و پیکر زید را در کف آن دفن نمودند و از حجّام عهد و پیمان گرفتند که محل قبر او را مخفی بدارد همین که صبح شد حجّام نزد یوسف بن عمر حاکم عراق رفته و محلّ دفن زید را نشان داد، یوسف قبر زید را شکافت و جنازه او را بیرون آورده سر او را جدا نمود و برای هشام فرستاد و بدنش را در محله کناسه کوفه به دار آویخت.



هنگامی که امام صادق خبر شهادت ایشان را شنیدند در حالی که گریان بود فرمودند:«إنّا لله وإنّا إلیه راجعون، عند الله احتسب عمّی، إنّه کان نِعْمَ العم، إنّ عمّی کان رجلاً لدنیانا وآخرتنا، مضى والله عمّی شهیداً کشهداء استُشهدوا مع رسول الله(صلى الله علیه وآله) وعلی والحسن والحسین صلوات الله علیهم»(همانا ما از آن خداییم و به سوی او بازمی‌گردیم. عمویم را نزد خدا می پندارم. ایشان مردی مفید برای دنیا و آخرت ما بود. او، شهید از دنیا رفت. همانند شهیدانی که در زمان پیامبر (ص) و علی و حسن و حسین (ع) به شهادت رسیدند).
نظرات خوانندگان
هیچ نظری وجود ندارد
نظرات
نام:
کشور:
پست الکترونیک:
نظرات: