سیزدهم رجب سالروز ولادت باسعادت حضرت امیر المومنین امام علی (علیه السلام)

در چنین روزی حضرت امیر المومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) در داخل خانه کعبه چشم به جهان گشودند. این ولادت با سعادت در سیزدهم رجب سی سال پس از عام الفیل واقع شد. ولادت ایشان در کعبه دلیل آشکاری بر منزلت و فضیلت این امام معصوم در نزد خداوند متعال است و این واقعه بی همتا هرگز برای شخص دیگری تکرار نشد و همه سیره نگاران و تاریخ دانان به این مسأله اذعان دارند.

ولادت با سعادت:

از سعید بن جبیر نقل شده است یزید بن قعنب گفت: من به همراه عباس بن عبدالمطلب و گروهی از فرزندان عبدالعزی در مقابل بیت الله الحرام نشسته بودیم كه ناگهان مشاهده كردیم فاطمه بنت اسد مادر امیر المومنین در حالی كه به فرزندی نه ماهه باردار بود و زمان وضع حمل وی نیز فرا رسیده بود به سوی كعبه می آید وقتی به نزدیك کعبه رسید در مقابل كعبه ایستاد و با این جملات به مناجات با صاحب خانه پرداخته و عرضه داشت:

خدایا، من به وجود تو و پیامبرانی كه از جانب تو مبعوث شده اند و همچنین كتابهای آسمانی كه از جانب تو نازل گشته ایمان دارم.

من به سخنان جدم ابراهیم خلیل (علیه السّلام) و اینكه او خانه عتیق را بنا كرده است؛ اعتقاد دارم. خدایا به حق كسی كه این خانه را بنا نموده و به حق مولودی كه در شكم دارم ولادت او را بر من آسان نما.

یزید به قعنب می گوید: ما با چشمان خود مشاهده كردیم كه دیوار خانه خدا از پشت شكافته شد و فاطمه بنت اسد وارد خانه گشت و از مقابل چشمان ما پنهان گردید و دیوار دوباره از همان جایگاه شكاف به هم آمد.

در این هنگام تنها چیزی كه به نظرمان رسید این بود كه برخیزیم و كلید كعبه را بیاوریم و درب خانه را بگشاییم تا از ماجرای درون خانه با خبر و مطلع شویم ولی هر چه تلاش كردیم تا قفل باب كعبه را باز كنیم هرگز گشوده نشد. پس ما دانستیم كه این امر از امور الهی است.

پس منتظر ماندیم تا پس از گذشت سه روز در روز چهارم دوباره شكاف خانه کعبه گشوده شد و فاطمه بنت اسد در مقابل چشمان ما از خانه بیرون آمد در حالی كه نوزادی (امیرالمومنین علی علیه السّلام) بر روی دست او قرار داشت .



فاطمه بنت اسد با مواجهه با ما چنین فرمود: من بر زنان پیش از خودم برتری یافتم و فضیلت داده شدم چرا كه آسیه دختر مزاحم كه همسر فرعون بود خداوند را مخفیانه و سری عبادت می كرد و مریم دختر عمران و مادر عیسی (ع) با تكان دادن درخت خشكیده خرما به امر الهی از رطب تازه بهره مند شد ولی من برای وضع حمل داخل بیت الله الحرام و كعبه شدم و تا سه روز از میوه های بهشتی و روزیهای بهشتی تناول نمودم .

و چون خواستم به امر الهی از آن مكان مقدس خارج شده و بیرون آیم هاتفی به من ندا داد و شنیدم كه فرمود: نام این نوزاد را علی بگذار. زیرا كه او علی و صاحب برتری است و خداوند عزّ و جلّ علی اعلی می فرماید: من نام او را از نام خودم مشتق ساختم و او را به آداب خودم ادب كردم و او را بر اسرار آگاه ساختم و او كسی است كه بتهای درون خانه کعبه را خواهد شكست و او كسی است كه بر بالای خانه کعبه اذان خواهد گفت و مرا تقدیس و تمجید خواهد نمود، پس خوشا به حال كسی كه او را دوست بدارد و از او اطاعت و پیروی كند و وای بر كسی كه بغض او را در دل بدارد و با او مخالفت نماید.

کنیه و القاب:

امیر المومنین علیه السلام القاب و کنیه های بسیاری داشتند و همه این کنیه ها و القاب توسط پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) صادر شده است.

از القاب ایشان: أمير المؤمنين، ويعسوب الدين والمسلمين، ومبير [مبيد] الشرك والمشركين، وقاتل الناكثين والقاسطين والمارقين، ومولى المؤمنين، وشبيه هارون، والمرتضى، ونفس الرسول، وأخوه، وزوج البتول، وسيف الله المسلول، وأمير البررة، وقاتل الفجرة، وقسيم الجنّة والنار، وصاحب اللواء، وسيّد العرب، وخاصف النعل، وكشّاف الكرب، والصدّيق الأكبر، وذو القرنين، والهادي، والفاروق، والداعي، والشاهد، وباب المدينة، والوالي، والوصيّ، وقاضي دَيْن رسول الله، ومنجز وعده، والنبأ العظيم، والصراط المستقيم، والأنزع البطين...

از کنیه های ایشان: أبو الحسن، أبو الحسين، أبو السبطين، أبو الريحانتين، أبو تراب.

امیر المومنین امام علی (علیه السلام) در تمامی مراحل زندگی خود برای خداوند متعال و در راه گام نهادن در مسیر الهی زندگی می کردند. ایشان در بیت الله الحرام بدنیا آمدند و در خانه خدا به شهادت رسیدند و تمامی زندگی ایشان جهاد در راه خدا بود.