دفن پیکر مطهر حضرت امام حسین (علیه السلام) و شهدای کربلا

پیکرهای مطهر امام حسین (علیه السلام)، اهل بیت و یاران ایشان سه روز بعد از واقعه عاشورا بر روی زمین داغ کربلا و زیر گرمای سوزان خورشید باقی ماند تا آنکه بنی اسد، با کمک امام سجاد (علیه السلام) آنها را به خاک سپردند.

در روز سیزدهم محرم الحرام امام زین العابدین (علیه السلام) اقدام به دفن پدر شهیدش نمود. زیرا امام معصوم را باید معصومی چون خود دفن کند.

در کتب تاریخی آمده است، چون امام سجاد (علیه السلام) آمد، بنی اسد را دید که کنار شهیدان گرد آمده‌اند و سرگردانند؛ نمی‌دانند چه کنند و شهیدان را نمی‌شناسند، چون بین بدن‌ها و سرهای مقدس جدایی انداخته بودند و گاهی از بستگان آنان می‌پرسیدند. امام سجاد(علیه السلام) به آنان خبر داد که برای دفن این اجساد پاک آمده است. آنان را با نام و مشخصات معرفی کرد. هاشمیان را از دیگران شناساندند. ناله و شیون برخاست و اشک‌ها جاری شد و زنان بنی اسد مو پریشان کردند و سیلی به صورت زدند و بلند گریه کردند. سپس امام سجاد (علیه السلام) به سمت پیکر پدرشان آمدند و آن را در آغوش گرفتند و با صدای بلند گریه گریستند.

سپس به محل قبر آمدند، کمی از خاک‌ها را کنار زدند، قبری حاضر و آماده، آشکار شد. حضرت دستان خود را زیر کمر امام حسین (ع) گشود و فرمودند: «بسم الله و بالله وعلى ملّة رسول الله، صدق الله ورسوله،‌ ماشاء ولا حول ولا قوة إلاّ بالله العظیم.» امام به تنهایی بی‌آنکه بنی اسد در این کار همراهی‌اش کنند پیکر مطهر را وارد قبر کرد و به آنان گفت: همراه من کسی هست که یاری می‌کند. هنگامی که سید الشهداء را در قبر نهاد، ‌صورت بر آن رگ‌های بریده گذاشت و گفت: خوشا سرزمینی که پیکر پاک تو را در بر گرفت! دنیا پس از تو تاریک است و آخرت با فروغ جمالت روشن است، اما شبِ بیداری و غم است و اندوهگین همیشگی، تا آنکه خداوند برای خاندان تو سرای آخرت را برگزیند که تو در آنی، سلام و رحمت و برکات الهی بر تو باد از من، ای فرزند رسول خدا».

امام سجاد (علیه السلام) پس از آنکه اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را دفن نمود، بر قبر حضرت اینگونه نوشت: «این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است که او را لب تشنه و غریب شهید کردند.» سپس به طرف عمویشان عباس (علیه السلام) رفت و خود را روی بدن مقدس او انداخت، درحالی که رگ‌های بریده‌اش را می‌بوسید و می‌گفت: «پس از تو خاک بر سر دنیا! ای قمر بنی‌هاشم! از من سلام بر تو باد، ای شهید خدایی! رحمت و برکات الهی بر تو باد.» و پس از آن به تنهایی بدن مطهر حضرت اباالفضل العباس (ع) را به خاک سپرد و به بنی اسد گفت"همراه من کسی است که یاری ام می کند".در پایان، دو نقطه را مشخص نمودند تا بنی اسد در یک نقطه، شهدای بنی هاشم و در نقطه دیگر اصحاب را دفن کنند، و در آخر، حر بن ریاحی توسط خویشان خود، به خاک سپرده شد.
پس از آنکه امام (علیه السلام) اجساد پاک و مطهر را دفن نمود به کوفه بازگشتند و به کاروان اسرا پیوستند.