سالروز شهادت امام زین العابدین (علیه السلام)

بیست و پنجم محرم الحرام سالروز شهادت جانگداز ولی الهی، حضرت علی بن الحسین امام زین العابدین (علیه السلام) در سال ۹۴ هجری قمری است.
امام زین العابدین (علیه السلام) بیشتر عمر شریف خود را به عبادت گذراندند. روزها به روزه‌داری و شب‌ها به نماز مشغول بودند و در تمام این لحظات خاطرات کربلا و مصیبت‌هایی که بر پدرشان و اهل بیت ایشان روا شده بود، از خاطر ایشان دور نمی‌ماند. هر گاه به عمه‌ها خواهران خود نظر می‌کردند، فرار آن‌ها از خیمه‌ای آتش گرفته به خیمه‌ای دیگر در نظرشان جلوه می‌نمود. آن هنگام که ستمگران فریاد می‌زدند: "خانه‌های ظالمان را بسوزانید" پس در هر لحظه بر اندوه قلب ایشان افزوده می گشت.
امام (علیه السلام) از محبوبیت بالایی در میان مردم برخوردار بودند. مردم از علم و فقاهت و عبادت و حسن خلق ایشان سخن می‌گفتند و مشتاق دیدار ایشان و شنیدن سخنانشان بودند. این امر بر امویان گران می‌نمود و آن را برنمی‌تابیدند. در این میان کینه‌توزترین دشمن ایشان ولید بن عبدالملک بود.
الزهری از قول ولید روایت کرده است: "تا زمانی که علی بن الحسین در این دنیا زنده است، من روی راحتی را نخواهم دید." پس تصمیم گرفت تا امام را به شهادت برساند. سم مهلکی فراهم نمود و آن را به کارگزار خود داد تا با آن امام را مسموم کند. او چنین کرد و سم در بدن امام (علیه السلام) اثر کرده و درد وحشتناکی ایشان را دربرگرفت به گونه‌ای که چند روز در بستر افتادند. مردم برای دیدن ایشان ازدحام کردند و امام (علیه السلام) در حالیکه به ذکر، استغفار و حمد الهی مشغول بودند، به دست شرورترین مردم به شهادت رسیدند.
امام باقر (علیه السلام) به تجهیز و تکفین پدر مشغول شدند و پیکر مطهر ایشان را غسل دادند. پس مردم دیدند که مواضع سجود امام از کثرت سجده پینه بسته است، اما گردن ایشان هم پینه بسته بود. در این باره از امام باقر (علیه السلام) سوال کردند. امام فرمودند: «این‌ها آثار کیسه‌های غذایی است که ایشان بر دوش حمل می‌کردند تا شبانه میان فقرا و نیازمندان توزیع کنند.» پس از تمام شدن غسل و تکفین، همگی بر ایشان نماز خواندند.
تشییع پیکر مطهر امام (علیه السلام) در میان خیل کثیری از مردم به شکل شکوهی برگزار شد. ضایعه درگذشت امام (علیه السلام) برای آنان بسیار غم‌بار می‌نمود و دچار خسران عظیمی گشته بودند که دیگر قابل جبران نبود.
پیکر مطهر امام (علیه السلام) در میان تکبیر و تحمید مردم تشییع و در بقیع در جوار عموی بزرگوارشان امام حسن مجتبی (علیه السلام) سید شباب أهل الجنة و ریحانه رسول الله (صلی الله علیه و آله) به خاک سپرده شد.