منزلت عظیم و مقام شامخ حضرت ابالفضل العباس در کلام امام صادق (علیهما السلام)

از امام جعفر صادق (علیه السلام) درباره‌ی حضرت ابالفضل العباس (علیه السلام) روایات بسیاری نقل شده است، که هر کدام از آن‌ها از عظمت مقام و بلندای منزلت ایشان در نزد خداوند متعال، حضرت رسول (صلی الله علیه وآله)، حضرت فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) و ائمه‌ی اهل بیت (عليهم السلام) حکایت دارند.

از جمله‌ی این روایات، زیارتنامه‌ی موثقی با سند صحیح است، که آن را به اصحاب و شیعیان خود آموختند تا در هنگام حضور در حرم مطهر حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام)، با آن جملات حضرت را مخاطب قرار داده و زیارت کنند. این زیارتنامه با تقدیم تحیت و اهدای سلامی پاکیزه و طیب از سوی خداوند متعال، ملائکه، انبیاء، فرستادگان الهی، بندگان صالح و جميع شهدا و صدیقین بر عباس بن امیرالمؤمنین (علیهما السلام)، در هر صبح و شام آغاز می‌شود و با دعا، ثناء، طلب مغفرت و رضوان‌ الهی و دستیابی به فلاح و رستگاری پایان می‌یابد. آنچه میان این دو فراز وارد می‌شود، دارای معانی بلند و مقامات ارزشمندی است که نمونه‌ی آن در زیارت ائمه‌ی معصومین (علیهم السلام) وارده شده و تنها برای آنان (سلام الله عليهم اجمیعن) برشمرده شده است.

این زیارتنامه تأییدی واضح و روشن در عظمت شخصیت حضرت ابالفضل العباس (علیه السلام) و جلالت شأن و مقام ایشان است.

همچنین معروف است که امام صادق در حق آن حضرت (علیهما السلام) فرموده‌اند: "عموی ما عباس بن علی (علیه السلام)، با بصیرتی نافذ، دارای ایمانی محکم و استوار بود. ایشان در کنار اباعبدالله الحسین (علیهما السلام) جنگید و از آزمون الهی سرافراز بیرون آمد و به شهادت رسید."

این روایت به مثابه‌ی یک نشان ارزشمند کافیست تا عظمت منزلت حضرت (علیه السلام) را به اثبات رساند؛ زیرا که کلام امام (علیه السلام) برگرفته از کلام پدرانشان (علیهم السلام) و از قول رسول الله (صلی الله علیه وآله) و از جبرائیل امین و امانتی از قول خداوند متعال است، که حکایت از شخصیت برجسته‌ی حضرت دارد و به واسطه‌ی آن وسعت روح بلند آن حضرت و معنویات گسترده ایشان (علیه السلام) نمایانگر می‌شود.