شهدای راه ولایت... بیست و دوم ذي الحجة سالروز شهادت میثم تمّار

بنا بر روایات، روز بیست و دوم ذي الحجة مصادف با شهادت میثم تمّار اسدی کوفی (رضوان الله علیه) در سال ۶۰ هجری قمری است. وی از اصحاب خاص امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)، خزانه‌ی اسرار و دریافت کننده علوم ایشان بود.
میثم تمّار همچنین از اصحاب امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) نیز بود. وی چون در کوفه خرما میفروخت به تمّار لقب یافت.

میثم تمّار (رضوان الله علیه) به انواع علوم تسلط داشت. ایمان، یقین و زهد وی مثال زدنی بود. بسیار روزه میگرفت. بلیغی فصیح و هدایتگری دلسوز به سوی حق و حقیقت بود. جایگاه وی همچون جایگاه سلمان (رضوان الله علیه) نزد رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) بود.

ميثم در کوفه غلام بود. امیرالمؤمنین (علیه السلام) وی را خرید، آزاد کرد و عزیز و گرامی داشت، تا جایی یکی از نزدیک‌ترین مردم به ایشان شد و ابن زیاد تنها به دلیل همین شهرت وی در محبت و ارادت به امام، او را به شهادت رسانید.

میثم (رضوان الله تعالی علیه) به طور خاص در نشر فضائل و مناقب امام علی (علیه السلام) و به صورت عام در معرفی فضائل اهل بیت (علیهم السلام) فعال بود و درباره‌ی بنی امیه و به ویژه معاویه و جانشینان وی دست به افشاگری زد و آنان را رسوا نمود.

ابن زیاد او را فراخواند و به وی گفت: "یا از علی (علیه السلام) برائت بجوی و با عثمان پیمان ببند و یا دست و پایت را قطع کرده و تو را به صلیب می‌کشم. میثم (رضوان الله علیه) نپذیرفت و از امام علی (علیه السلام) به عظمت و بزرگی و دانش یاد کرد. پس عبیدالله بن زياد (لعنه الله) دستور داد دست و پایش را قطع کردند و وی را به صلیب کشیدند.

هنگامی که او را به صلیب می‌کشیدند، فریاد می‌زد: ایها الناس، هر کس که می‌خواهد پیش از کشته شدنم، حدیث نهفته‌ای از علی بن ابی‌طالب بشنود، بیاید. به خدا سوگند شما را باخبر میکنم از آنچه تا قیامت به وقوع خواهد پیوست از فتنه‌ها و وقایع.

مردم گرد او جمع شدند و وی از فضایل علی بن ابی‌طالب (صلوات الله علیه)، بنی هاشم و معجزات ایشان و از فضاحت بنی امیه آنان را آگاه ساخت، تا زمانی که به صلیب کشیده شد.
به ابن زیاد خبر داده شد که این غلام تو را رسوا کرد، پس دستور داد تا بر دهانش لجام بستند و او اولین نفری بود که در اسلام بر او لجام زدند.

در روز دوم آن لعین دستور داد زبانش را ببرند تا نتواند سخن بگوید و در روز سوم در حالیکه خون از سر و روی وی جاری بود، خنجری را در پهلویش فرو کردند و روح پاکش عروج کرد. شهادت وی (رضوان الله علیه) ده روز پیش از ورود امام حسین (علیه السلام) به عراق اتفاق افتاد.

میثم (رضوان الله علیه) در کوفه به خاک سپرده شد و مزار او در نزدیکی مسجد اعظم کوفه، زیارتگاه عاشقان و محبان اهل بیت (علیهم السلام) است.
پس سلام خداوند بر او باد در روزی که متولد شد، روزی که به شهادت رسید و روزی که دوباره برانگیخته خواهد شد.
نظرات خوانندگان
هیچ نظری وجود ندارد
نظرات
نام:
کشور:
پست الکترونیک:
نظرات: