Hicri 61 senesinde bugün… Hz.Zeyneb-i Kübra’dan İbn-i Ziyad’a: “Anan yasını tutsun ey Mercâne’nin oğlu!”

Siyer kitaplarının yazarları şöyle anlatmışlardır. Hicretin 61 yılında Muharrem ayının bu günlerinde Esîrler Kervanı Kûfe’ye vardı. Yezid denen tağutun uşağı ve Kûfe’nin o dönemde valisi Ubeydullah b. Ziyad Hz.İmam Huseyn’in _{(O’na selâm olsun)} mübarek başının getirtilmesini emretti.

Şeyh el-Müfîd “İrşad” isimli kitabında şöyle anlatıyor: “Bunun üzerine Hz. Huseyn’in _{(O’na selâm olsun)} başı Kûfe’nin Valilik sarayına alındı ve İbn-i Ziyad’ın _{(Allah’ın laneti üzerine olsun)} önüne kondu. O melûn mubarek başa elindeki sopayla vurmaya başladı. Sevinç , neşeli bir hali vardı. Sonra kadınlar, çocuklar ve Hz.İmam Zeynelabidîn _{(O’na selâm olsun)} saraya alındı. Hz. Zeyneb-i Kübra _{(Allah’ın selâmı üzerine olsun)} kılık değiştirdi ve en kötü kıyafetlerini giydi. Sarayın bir köşesine, cariyelerinin ortasına orturdu.”

Bunun üzerine İbn-i Ziyad “Şu kadınlarını etrafına alıp bir köşeye oturan da kim?” diye sordu. Hazret cevap vermedi. Bir kez daha sordu. Hazret yine de cevap vermedi. Üçüncü kez sorunca Hz.Zeyneb’in _{(Allah’ın selâmı üzerine olsun)} bir cariyesi “Bu Allah Resûlü’nün kızı Fatıma’nın kızı Zeyneb’dir” dedi. Bunu duyan İbn-i Ziyad _{(Allah’ın laneti üzerine olsun)} Hz. Zeyneb’e _{(O’na selâm olsun)} doğru yönelip şöyle dedi: “Sizin foyanızı meydana çıkaran, sizi öldüren ve sonradan uydurduğunuz şeyi yalanlayan Allah’a hamdolsun”

Hz.Zeyneb-i Kübra’nın _{(Allah’ın selâmı üzerine olsun)} cevabı gecikmedi: “

Hz. Zeyneb _{(O’na selâm olsun)} tam emin bir şekilde cevap verdi: “Bizi O’nun Peygamberi Muhammed _{(Allah-u Teâlâ O’na ve Pâk Ehlibeyti’ne salât eylesin)} ile saygın kılan ve her türlü kötülüğü bizden giderip bizi tertemiz kılan Allah’a hamdolsun. Ancak fasık kimsenin foyası meydana çıkarılır ve (sadece) fâcir kimse yalanlanır. O da bizden başkasıdır.”

İbn-i Ziyad bunun üzerine şöyle dedi: “Allah’ın senin hane halkına yaptığını nasıl gördün peki?!”

Hz.Zeyneb _{(O’na selâm olsun)} de şöyle buyurdu: “Allah onlara öldürülmeyi yazdı. Onlar da yatacakları yerler için savaş meydanına indiler. Allah seninle onları bir araya getirecektir. Onlar da Allah karşısında ihticacda bulunup (argümanlarınızı sunup) birbirinizle davalı olacaksınız. O zaman görürsün zafer kiminmiş, anan yasını tutsun Mercâne’nin oğlu!!!”

Buna duyan İbn-i Ziyad’in küplere bindiğini gören Amr b. Hureys ona şöyle dedi: “Ey Emîr o bir kadın. Kadınlar söylediklerinden ötürü sorumlu tutulmaz.”

Bunun üzerine şöyle dedi: ‘Allah; senin tağutun Huseyn’i ve senin hane halkından olan boyun eğmez asileri (öldürerek) kalbime şifa vermiştir’

Bunun üzerine Hz. Zeyneb’in _{(O’na selâm olsun)} kalbi buruldu ve ağlayıp şöyle dedi: ‘Ömrüme ymein olsun ki ihtiyarımı öldürdün, dalımı kestin ve kökümü kopardın. Eğer bu senin şifansa, buldun şifanı.’

Bunun üzerine İbn-i Ziyad şöyle dedi: ‘Kafiyecidir bu. Ömrüme yemin olsun babası da kafiyeciydi, şairdi.’

Sonra Hz. Huseyn’in oğlu Hz.Ali’ye dönüp şöyle dedi: ‘Sen de kimsin?’

Hz.İmam _{(O’na selâm olsun)} da ‘Huseyn’in oğlu Ali’yim’ dedi. O da ‘Allah, Huseyn’in oğlu Ali’yi öldürmedi mi?’ diye sordu.

Bunun üzerine şöyle vevap verdi: ‘Huseyn oğlu Ali adında bir kardeşim vardı. İnsanlar onu öldürdü.’

O da ‘(Hayır) aksine Allah öldürdü’ dedi.

Hz.İmam _{(O’na selâm olsun)} da ona (şu Kur’ân-i Kerîm ayetini okuyarak) cevap verdi: ‘Allah ölecek olanın ölüm zamanı gelince canlarını alandır.’

Bunun üzerine İbn- Ziyad ‘Bana cevap verecek cüret, lafımı yanıtlayacak halin kalmış yani; öyle mi?! Alın götürün şunu, vurun boynunu!’ dedi. Bunun üzerine Hz.Zeyneb, Hz.İmam’a _{(İkisine de selâm olsun)} sıkı sıkı tutunup ‘Ey İbn-i Ziyad! Bizden döktüğün kanlar sana yeter!’ dedikten sonra Hz.İmam’a _{(O’na selâm olsun)} sarıldı ve ‘Allah’a yemin olsun ki ondan ayrılmayacağım. Eğer O’nu öldüreceksen beni onunla birlikte öldür’ dedi.

İbn-i Ziyad O’na ve Hz.İmam’a bir süre baktı. Sonra şöyle dedi: ‘Akrabalık ne şaşırtıcı! Allah’a yemin olsun; onu onunla birlikte öldürmemi gerçekten istedi zannediyorum. Bırakın onu, çünkü ben onun hafiften delirdiğini görüyorum.’

Sonra İbn-i Ziyad; Hz.Huseyn’in oğlu Hz.Ali ile ailesinin (götürülmesini) emretti. Onlar da Mescid-i Azam’ın (Kufe Mescidi) yanında bir eve götürdüler. Hz.Ali’nin kızı Hz.Zeyneb şöyle dedi: ‘Yanımıza efendisinden çocuğu olmuş cariye dışında hiçbir Arap kadın girmesin. (Sadece onlar girebilir); zira onlar (cariyeler) de esir edilmişlerdir, biz de esir edildik.’