Erbain Hikayeleri: Ümmü Ahmed, Hüseynî Hizmetle Geçen Altmış Yıl…

Hacı Ümmü Ahmed hanım, ziyaretçilerin yolunda öne çıkıyor ve Erbain ziyareti sırasında İmam Hüseyin'in (as) ziyaretçilerine hizmet etmekle şerefleniyor. Yaşının ilerlemesine rağmen Ümmü Ahmed, yorgunluk veya hastalığa aldırmadan yıl boyunca ziyaretçileri karşılamak için gerekli her şeyi hazırlamaya devam ediyor.





Hüseyin Bir Yaşam Tarzıdır

Altmış yaşını aşmış olan Hacı Ümmü Ahmed hanım, tüm hayatını Hz. İmam Hüseyin'in (a.s.) ziyaretçilerine hizmet etmeye adamış ve bu dünyada bir günü kalsa bile onu Hz. İmam Hüseyin (a.s.) ve O’nun ziyaretçilerine hizmet ederek geçireceğini vurguluyor. Şöyle diyor: "Benim için ömür, Erbain ziyaretçilerine hizmet günleridir ve yıl boyunca beklediğim bu hizmete denk hiçbir şey yoktur. Hz. Hüseyin (O'nun - Allah'ın selâmı üzerine olsun - izinden gitmek) benim hayat tarzımdır ve varlığım bu hizmette somutlaşır."

Ümmü Ahmed hanım, Erbain mevsimi için hazırlıklarına aylar öncesinden başlıyor. Ziyaretçilerin Kerbela yolculuğunda ihtiyaç duyacakları yiyecek, içecek ve her şeyi hazırlıyor. Bu işte ona, kendisinden verme ve fedakarlık anlamını öğrenmiş olan torunları yardım ediyor. Ziyaretçilerin rahatını sağlamak için yemek hazırlamadan dinlenme yerlerinin düzenlenmesine kadar tüm detayları bizzat kendisi denetliyor.

Anlamlı Bir Hayat

Ümmü Ahmed hanım şöyle diyor: "Bu hizmet, beni hayatta tutan şey. Ziyaretçilerin hizmet alayımızda rahatlık bulduğunu gördüğümde bana güç ve sabır veren bir motivasyon kaynağı oluyor. Hayatımın bir anlamı olduğunu ve Allah'ın bu amelimi kabul ettiğini hissediyorum."

Hacı Ümmü Ahmed hanm, uzun yıllardır bu hizmet alayına katılıyor ve bugün de kararlılıkla yoluna devam ediyor. "Erbain günlerindeki hizmet sadece bir iş değildir, aynı zamanda Allah'a ibadettir" diyor ve ekliyor: "Bu hizmette attığım her adım beni Allah Teâlâ'ya ve İmam Hüseyin'e (as) daha çok yaklaştırıyor. Bu, hayatımda izlediğim yoldur ve son nefesime kadar İmam Hüseyin'in (as) hizmetkarı olmayı diliyorum."

Son Dilek

Ümmü Ahmed hanım, bu hizmetin büyük bir çaba gerektirdiğini biliyor, ancak bu çabanın onu Ehl-i Beyt (a.s.) sevgisine bağladığını ve kalbine huzur verdiğini ifade ediyor. Yorgunluk ve bitkinliğe rağmen, ziyaretçilerin gözlerinde şükran ve minnettarlığı görüyor ve işte bu da, onu her yıl aynı heyecan ve tutkuyla devam etmeye teşvik ediyor.

relatedinner





Konuşmasının sonunda Ümmü Ahmed hanım şunu vurguluyor: "Eğer son bir dileğim olsaydı, Allah'ın bana hayatımın son anına kadar Hz. İmam Hüseyin'in (a.s.) ziyaretçilerine hizmet etmeye devam edebilmem için güç vermesi olurdu. Çünkü bu yol, yaşadığım ve hayatımı onunla sonlandırmak istediğim şey."