عباس علیه السلام، برفراز قله های مجد و بزرگی

اسم عباس از مصدر عبوس منشعب گردیده است . امام علی علیه السلام با علم به عالم غیب از آن رو نام عباس را بر فرزند خویش نهاد که می دانست فرزندش روزی پهلوانی از پهلوانان اسلام خواهد بود که در روی دشمنان اسلام و اهل باطل عبوس ظاهر خواهد شد.
اسم عباس اما از منظری دیگر در لغت معنائی متفاوت دارد.
عباس یکی از نامهای شیر است و چه بسا امیرمومنان حضرت علی علیه السلام از این نظر نام عباس را برای فرزند برومند خویش بر گزیده اند.
در زبان عرب قدیم نامهای مختلفی برای شیر تعریف شده و هر شیری با توجه به خصوصیتها و شرایط خاص، نامی معین داشته است.
نامهای مختلف شیر درادبیات عرب عبارتند از الهزبر، الضيغم، الليث، حيدرة، غضنفر، الحارث، الضرغام .
در کتاب المنجد ( فرهنگ لغات عربی) به عباس بعنوان یکی از نامهای شیر اشاره شده است. در المنجد درمورد اسم عباس آمده است:
عباس شیری است که سایر شیرها از وی می گریزند. این تعریف می تواند دلیلی قابل قبولی برای انتخاب این نام از سوی امام علی علیه السلام برای فرزندش حضرت عباس علیه السلام ارائه نماید.
این لقب یا نام شیر نشان از ویژگی خاص این نوع شیر نسبت به سایر شیرها دارد که وی را متمایز نموده وموجبات گریز سایر شیرها را فراهم می نماید.
در خانواده عظیم الشان حضرت عباس علیه السلام نام شیر و یا لقب آن دیده می شود . مادر بزرگوار امیر مومنان، فاطمه بنت اسد است و دیگر نام امام علی علیه السلام آنچنان که فاطمه بنت اسد وی را نام نهاد " حیدره" می باشد. اما نام عباس به عنوان اسم دیگر شیر، به معنای "شیر شیران" است که تمامی صفات یک شیر برجسته در وی پدیدار می باشد به گونه ای که نسبت به سایر شیرها برتری تام دارد.