پانزدهم رمضان، یادآور میلاد خجسته امام حسن مجتبی علیه السلام

پانزدهم ماه مبارک رمضان یادآور خجسته میلاد سومین اخترتابناک آسمان امامت و ولایت، امام حسن مجتبی علیه السلام می باشد. مناسبتی مهم و ارزشمند که قلب همه دوستداران خاندان عصمت وطهارت را مملو از شادی و مسرت می نماید.

امام حسن مجتبی علیه السلام در شب نیمه شعبان سال سوم هجری و به روایتی سال دوم هجری چشم به جهان گشودند. کنیه امام حسن علیه السلام ابو محمد و لقب ایشان السید، السبط، الامین، الحجه، البر، التقی، الزکی، المجتبی و الزاهد می باشد.

النسفی در خصوص نامگذاری امام حسن علیه السلام می گوید: هنگامی که امام حسن علیه السام به دنیا آمد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم خطاب به امام علی علیه السلام فرمودند: یاعلی نامی برای فرزندت انتخاب کن. امام علی علیه السلام در پاسخ عرض نمود: این مولود را کسی جز جدش نام نمی نهد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود من بر پروردگار خویش پیشی نمی گیرم. دراین هنگام جبرئیل نازل شد و گفت: ای محمد خداوند تو را به این مولود تبریک می گوید و می فرماید نام پسر هارون، شُبّر به معنای "حسن" بر او بگذار.

امام حسن علیه السلام مومن ترین مردم زمان خود و زاهد ترین ایشان بود. ایشان اگر به حج می رفتند با پای پیاده وبعضا با پای برهنه به حج مشرف می شدند. ایشان با شنیدن نام مرگ و یادآوری سختی عبوراز پل صراط اشک از دیدگان مبارکش جاری می شد.

امام حسن علیه السلام از کودکی به هوشیاری و ذکاوت مشهور بودند و در سن هفت سالگی در مجلس پیامبر صلوات الله علیه حضورمی یافته و سخنان پیامبر و آیاتی را که بر پیامبر نازل می شد گوش می داد و پس از بازگشت به منزل برای مادر بزرگوارش حضرت زهراء سلام الله علیها بدون کم و زیاد بازگو می نمود به گونه ای که وقتی امام علی علیه السلام به منزل باز می گشتند همسر خویش را آگاه از تمام مطالب جدید می یافتند. حضرت زهراء سلام الله علیها در پاسخ امام علی علیه السلام درخصوص منبع این اطلاعات می فرمود: آنها را از فرزندت حسن شنیده ام.
یکی از ویژگی های بارز امام حسن علیه السلام کَرَم ایشان است. شیخ رضی الدین علی بن یوسف بن مطهر الحلی روایت می نماید روزی شخصی نزد امام حسن علیه السلام آمد و عرضه داشت: ای امیرالمومنین، تو را به کسی که این نعمت را به تو ارزانی داشته است قسم می دهم من را از دشمنم رهائی ده، دشمنی که ظالم و حرف ناشنو است. دشمنی که نه به پیر احترام می گذارد و نه به کودکان رحم می کند.
امام علیه السلام از آن مرد نام دشمنش را پرسید. وی در جواب عرضه داشت دشمن من فقر است. امام علیه السلام خطاب به خادم خود فرمودند هرآنچه در خانه داریم بیاور. خادم پنج هزار درهم به نزد امام آورد. امام فرمودند این پولها را به این مرد بده. سپس خطاب به آن مرد فرمودند: تو رابه حق همان قسم هائی که به من دادی هرگاه دشمنت به سوی تو باز آمد به نزد من بیا.
نظرات خوانندگان
هیچ نظری وجود ندارد
نظرات
نام:
کشور:
پست الکترونیک:
نظرات: