عزاداری هیأتهای حسینی به مناسبت ورود حضرت امام حسین (علیه السّلام) به کربلا و همدردی با حضرت فاطمه صغری (علیها السّلام)

ماه محرم آیین و شعائر بسیاری دارد که واقعه دردناک و غم انگیزی که امام حسین و اهل بیت ایشان (علیهم السّلام) به آن دچار شدند را به تصویر می کشد.
از جمله این آیینها اختصاص روزها و شبهای اول ماه محرم الحرام و نامگذاری آن به نام اهل بیت (علیهم السّلام) و شخصیتهای برجسته واقعه ماندگار کربلا از جمله یاران امام (رضوان الله عليهم) است که جان و خون خود را در راه خدا و یاری حضرت امام حسین (علیه السّلام) تقدیم کردند.
هر روز دهه اول محرم به یکی از شخصیتهای یاران حضرت امام حسین (علیه السّلام) یا حادثه مشخصی برای بیان خصوصیات آن در واقعه عاشورا اختصاص می یابد با وجود اینکه امام و اهل بیت و اصحاب ایشان (سلام الله عليه و عليهم أجمعين) همگی در ظهر دهم ماه محرم به شهادت رسیدند.
معمولا روز دوم ماه محرم الحرام یاد بود ورود امام به کربلا در سال ۶۱ هجری است که مردم کربلا با برپایی فعالیتهای ویژه ای از جمله روشن کردن چراغ تکیه ها یا با برگزاری مراسم عزاداری در هیأتها (سینه زنی، زنجیر زنی و تعزیه) و همچنین مجالس موعظه و ارشاد به استقبال آن می روند.
از جمله اعمال دیگری که عاشقان و دوستداران ایشان در این روز و شب انجام می دهند، بزرگداشت یاد فاطمه دختر بیمار امام حسین (عليه السلام) است که امام وی را به دلیل بیماریش در مدینه منوره گذاشتند، پس اصحاب مجالس و سخنرانیهای عاشورایی و همچنین هیاتهای عزاداری یاد فاطمه دختر امام حسین (علیها السلام) و دردی که از فراق پدر و شنیدن خبر شهادت ایشان (سلام الله عليها) متحمل شدند را زنده نگه می دارند.
حرم امام حسین و برادرشان حضرت عباس (عليهما السلام) روز و شب دوم ماه محرم شاهد ورود هیأتهای عزاداری پی در پی طبق جدول زمانبندی و مکانی بودند که بخش شعائر و هیأتهای حسینی وابسته به دو آستان قدس حسینی و عباسی تنظیم کرده است. این هیأتها پرچمهای بلند و پلاکاردهایی دارند که بر روی آن شعارهای مهمی نوشته شده است که دعوت صادقانه ای برای اقتدا به اصول نهضت حسینی مبتنی بر جانفشانی، ایثار، مبارزه با ظلم و طغیان است.