آیا حضرت ابوالفضل عباس (ع) عطش برادر خود را فراموش کرده بود و فقط هنگام رسیدن به آب آن را بخاطر آورد؟

مساله عطش امام حسین علیه السلام و اهل بیت ایشان و همچنین موضع حضرت ابوالفضل عباس علیه السلام و یادآوری عطش برادرش امام حسین علیه السلام در آن هنگامی که به رود فرات رسيد و مشک را پر کرد و آب را در دست گرفت و سپس آن را بر زمین ریخت، مساله ای است که ابعاد و محتواهایی دارد که باید از آن آگاه بود.
منابع تاریخی این مساله را این گونه عنوان میکنند: حسین علیه السلام به او گفت، اگر قصد رفتن کردی، برای ما آب بیاور، عباس علیه السلام مشک خود را برداشت و رفت و مشک را پر کرد، گفتند، کمی آب با دست برداشت سپس به یاد تشنگی برادر خود افتاد و آب را بر زمین ریخت.
آیا حضرت ابوالفضل عباس زمانی که بر رود فرات وارد شد، تشنگی برادر خود امام حسین علیه السلام را فراموش کرده بود و آن هنگام که خواست آب بنوشد، به یاد تشنگی حسین علیه السلام افتاد؟
پاسخ: چیزی که وجود دارد توصیفی است که مورخان از وضعیت ابوالفضل عباس علیه السلام ارائه داده اند که در آن، تنها توصیف ظاهری از این رخداد مطرح میشود، بدون اینکه راوی بداند چه چیزی در درون عباس علیه السلام در آن هنگام میگذشته است. همچنین این مطلب در یک متنِ روایت شده از معصوم نیامده است تا ما را درخصوص این مساله آگاه کند.
علاوه بر آن، یادآوری تشنگی در آن هنگام الزاماً به معنای غفلت و فراموشیِ قبل از آن نیست.
از سوی دیگر، گفتن این نکته نیز ضروری است که حضرت عباس علیه السلام که شریک برادرش امام حسین در این مصیبت بود، و همچون برادرش و خانواده او تشنه لب بود، ممکن نیست که تشنگی دیگران را فراموش کند و فقط زمانی که دسش به آب میخورد، این مساله را به یاد آورد.
این اقدام یک درسی را در زمینه اخلاق و ایثارگری میدهد که آن حضرت در هر اقدام کوچک و بزرگی حتی در تشنگی، برادر خود را در نظر داشت و با وجود اینکه آب در اختیار او بود، اما خود را بر دیگران ترجیح نداد تا در صفحات تاریخ و انسانیت، درس بزرگی را ثبت کند. امام جعفر صادق علیه السلام نیز این مساله را یادآورده شده و عنوان داشته اند که حضرت عباس علیه السلام در انجام وظیفه خود ضعف نشان نداده و کوتاهی نکرد.