آنچه که از چشم شبکه‌های ماهواره‌ای اربعین دور مانده است؛ راهپیمایی و خدمت رسانی در صحراهای عراق

خیل محبان حسینی در راهپیمایی بی مانندی در سطح جهان، به حرکت خود به سمت کربلای معلی ادامه می‌دهند و برای رسیدن به حرم مطهر مولای خود از راه های هموار و غیر هموار در شهرها و صحراها و بیابان ها میگذرند؛ این مسیرها با جای پای زائران حیات می یابد و این حرکت در زیر بارش باران و گرمای خورشید ادامه دارد. چگونه این مسیر متوقف شود؛ در حالی که هدف سرچشمه زندگی و راه آزادگان است؟

رسانه های تلویزیونی و ماهواره ای توانسته اند با این راهپیمایی همپا شده و تصویری از آن را به جهانیان انتقال دهند، اما از بخشی از این راهپیمایی غافل مانده اند و آن، بادیه نشینانی هستند که صحرا ها محل خانه آنهاست و از آنجا راهی کربلا میشوند و همچنین نیز خدمات رسانی از طریق موکبهای خدمات رسانی ارائه می‌دهند و در این راستا، چادرهای خود را به عنوان استراحت گاه زائران به کار میبرند.

شبکه جهانی الکفیل به پوشش دهی تصاویری از زائران بادیه نشین کوچ نشین پرداخته که با پای پیاده به راه می افتند و مسافت بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر را در صحرا از مرزها با کویت و عربستان و عراق و مشخصاً از منطقه بادیه نشین غرانج در مرزهای اداری استان بصره طی میکنند و سپس راهی تخادید، عادن، بصیة، السلمان و المملحة در مرزهای اداری استان المثنی میشوند و از مسیر استانهای جنوب غرب عراق حرکت کرده تا از طریق صحرای نجف اشرف و سپس از کربلا و در ادامه از عرعر در عراق ‌از مسیر النخیب و دریاچه الرزازه عبور میکنند تا چشمانشان به زیارت کربلای معلی روشن شود.

دوربین شبکه الکفیل تصاویری از بادیه نشینانی تهیه کرده است که چادرهای خود را برای خدمت رسانی به زائران اربعین که با پای پیاده راهی کربلا می‌شوند، برپا کرده اند‌.