Yüce Dini Merceiyet’in Cuma namazı hutbesinde üzerinde durduğu en önemli noktalar…

Yüce Dini Merceiyet 25 Ocak 2019 (18 Cemâziyelevvel 1440) tarihinde kıldırılan mubarek Cuma namazı hutbesinde toplumun yaşadığı gerçekler ile ilgili birçok ahlakî, eğitimsel ve toplumsal noktaya değindi.

Yüce Dini Merceiyet temsilcisi Seyyid Ahmed Safî (İzzeti daim olsun) tarafından Hz. İmam Huseyn’in (Allah'ın selâmı üzerine olsun) Mukaddes Ziyaretgâhının ana avlusunda kıldırılan Cuma namazının ikinci hutbesinde üzerinde durulan en önemli noktalar şöyleydi:

• - Ailenin varlığının korunması zorunludur; çünkü bunun toplumuna yönelik olumlu ya da olumsuz yansımaları vardır ve toplumu büyük ölçüde ilgilendirir.
• - Manevi azığa mutlaka dikkat edilmelidir; çünkü manevî azık maddi azıktan daha az önemli değildir, hatta daha fazla önemli bile olabilir.
• - Doğru terbiye meselesine hem dinimiz hem de ıslahçılar (reformcular) tarafından teşvik edilmiş; ailelerin belli başlı davranış kaideleri doğrultusunda birbirine kenetlenmesinin zorunlu olduğu vurgulanmıştır.
• - Sorumluluk gerçekten de aile reisinin omzundadır.
• - Aile reisinin omzunda olan bir görev ve bir sorumluluk vardır. Bu sorumluluk onun sağlam bir aile üretmesini zorunlu kılar.
• - Nesil yetiştirmede öğretmenin önemli bir yeri vardır.
• - Öğretim işlemi aileye ek olarak öğretmenin de katıldığı bir işlemdir.
• - Toplumumuzun başından geçen genel ortam mevzusu çok tehlikeli bir konudur.
• - İnsan toplumunu, ailesini, evlatlarını (ve içlerinde bulunduğu durumu) gördü mü üzerine düşen; elden geldiği kadarıyla sorunları ve çözümleri beyan etmektir.
• - İnsanın bazı durumlarda vazifesi söz söylemek ve konuşma yapmaktır. Bazen de vazifesi karar vermektir. Bir de genel olan bir toplumsal vazife vardır.
• - Toplumsal vazife şu demektir: İnsanlar kendi aralarında belli başlı tavırlar üstlenir ve üzerinde anlaşırlar. Bu tavırların çiğnenmesine müsamaha göstermezler ve bu toplumsal bir sorumluluk olur; kimse bunlardan muaf tutulmaz
• - Genel ortam ile yaşadığımız kaos halini kastediyoruz.
• - Birbirine karışan iki husus vardır: Kaos ve özgürlük.
• - Özgürlüğün özgürlük olması için sistemlere ve onu düzenleyen kanunlara ihtiyaç duyar. Bu kanunlar özgürlüğü korur.
• - Özgürlük insanın canı ne isterse yapması demek değildir.
• - İnsanın canı ne isterse, aklına ne eserse yapmalı diye bir mantık yoktur. Özgürlük iddiası güderek bunu yapamaz.
• - Özgürlüğün disiplinleri vardır. Bunlar neye izin verilip neye verilmediğini belirler.
• - Eğer genelin çıkarına saldırı olursa bizde özgürlüğe karşıt bir hal ortaya çıkar. Bu da kaos halidir.
• - Kaos düzenin yokluğudur, kanunsuzluktur; hiçbir şeyin gözetilmemesidir.
• - Bizi ahlakî erozyondan koruyacak ve sapkın tavırların önüne geçecek bir toplumsal korunmuşluğun bizde bulunması zorunludur.
• - Eğer toplum bu korunmuşluğu yitirirse öyle sakıncalı bir duruma düşeriz ki; Allah-u Teâlâ dilemediği sürece (ömrü billah) çıkamayız.
• - Toplumsal korunmuşluk herkesin sorumluluğudur.
• - Bizler değerleri, medeniyeti, disiplini ve örfleri olan bir toplumuz. Bunlar birbirine dolaştığında bizim için kaosa dönüşürler.
• - Bizlerin üzerine düşen kaosu tanımamaktır. Disiplinlere bağlı kalan özgürlüğe (özgürlük kavramına) sıkı sıkıya tutunmalıyız ancak kaosu tanımamalıyız.
• - Özgürlük iddia edilerek ortalığın yangın yerine çevrilmesi, ne sınır ne de kanun tanınması ile (gerçek özgürlük) olması arasında fark vardır.
• - Toplum toplum olarak rolünün gereğini yerine getirmelidir. En büyük korunmuşluk, en üstün korunmuşluk; toplumsal korunmuşluktur.
• - Üzerimize düşen; bu toplumu muhafaza etmek için çabalamak ve özgürlük hissetmediğimizi, kaos hissettiğimizi ve ikisinin arasındaki farkın büyük olduğunu belirtmektir.
• - Allah takdir buyurmasın; aile yapısı ve toplumsal yapı bir çökse çok zorlu bir durum yaşanır.
• - Toplumun usullerini, toplumun değerlerini muhafaza ediniz. İşleri rastgele akışına bırakmayınız.
• - Evlatlarınızı kaosa alıştırmayınız. Aksine onları; mutlaka var olmaları gereken disiplinler ile sınırları çizili olan o özgürlüğe alıştırınız