سوم رجب سالروز شهادت حضرت امام علی هادی (عليه السّلام)

در چنین روزی مصادف با سوم ماه رجب سال 254 هجری شهادت جانسوز حضرت امام هادی (علیه السّلام) دهمین پیشوای شیعیان، اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) و دوستداران ایشان را در اندوه و ماتم فرو برد.

علامه مجلسی (ره) در کتاب جلاء العيون می نویسد: حضرت امام هادی (علیه السّلام) در سن چهل سالگی به دست دشمن مسموم شدند و به شهادت رسید. در برخی روایات نقل شده امام هنگام شهادت چهل و یک ساله بودند.

حضرت امام هادی (علیه السّلام) پس از شهادت پدرش حضرت امام جواد (علیه السّلام) در سن شش سال و پنج ماهگی به امامت رسید و مدت امامت ایشان سی و سه سال وچند ماه بود.

حضرت امام هادی (علیه السّلام) نزدیک بیست سال در شهر جده زندگی کردند و پس از آن متوکل عباسی ایشان را به سامرا فراخواندند. امام بیست سال در آنجا زندگی کردند تا اینکه با سم دشمن مسموم شدند و به شهادت رسیدند. ایشان مدتی از عمر شریفشان را در زندان و در خان الصعالیک سپری کردند و پس از شهادت، در خانه خود جایی که هم اکنون مزار شریف این بزرگوار است به خاک سپرده شدند.

طبق روایاتی که از ابن بابویه و دیگر راویان نقل شده است قاتل حضرت امام هادی (علیه السّلام) معتمد عباسی است اما برخی معتقدند قاتل امام، معتز عباسی است.

حضرت امام هادی (علیه السّلام) 25 جمادی الآخر سال 254 هجری در سامرا به شهادت رسید. برخی روایت شهادت ایشان را سوم رجب و برخی 27 جمادی الآخر می دانند.

المسعودی در اثبات الوصيه می گوید: ابو الحسن علی الهادی بیمار شد و در پی بیماری درگذشت. پس فرزندش امام حسن عسکری(علیه السلام) را فراخواند و به او وصیت نمود.

المسعودی همچنین می گوید: هنگامی که امام (عليه السلام) دیده از جهان فروبست، جمع زیادی از شیعیان در خانه ایشان گرد هم آمدند. سپس دری از محل رواق خانه گشوده شد و خدمتکار سیاهی از آن خارج شد. پس از او ابومحمد حسن عسكري(عليه السلام) در حالی که عمامه بر سر نداشت وچهره اش بسان چهره پدر می ماند خارج شدند، فرزندان متوکل و برخی حاکمان در منزل حاضر بودند و همگی در مقابل ایشان ایستادند.

حضرت امام (علیه السّلام) میان دو درب رواق نشست و همه مردم مقابل ایشان بودند. خانه از شدت ازدحام و سر و صدا همچون بازار شده بود. پس هنگامی که حضرت امام (علیه السّلام) خارج شدند و نشستند صدایی جز سرفه و عطسه شنیده نمی شد. سپس خدمتکاری خارج شد و کنار پای ابو محمد(عليه السلام) ایستاد. سپس پیکر مطهر را از خانه تشییع نمودند. پیش از آنکه پیکر مطهر را نزد مردم حاضر کنند امام بر بدن حضرت نماز گزارده بود. پیکر ایشان در یکی از خانه ها دفن شد و سامرا در آن روز فریاد و ناله عزاداری سرداد.