عزاداری طلبه های حوزه های علمیه استان کربلا در شب عاشورا

همزمان با فرارسیدن شب حزن و اندوه، شب عاشورای حسینی دسته عزاداری طلبه های علوم دینی در کربلا با مشارکت تعداد بسیاری از علما و طلبه های حوزه های علمیه به عزاداری پرداخته و این مصیبت بزرگ را به ساحت صاحب العصر والزمان (عج) تسلیت عرض نمودند.

موکب عزاداری طلبه های حوزه های علمیه حرکت خود را از باب قبله حرم مطهر حضرت ابوالفضل عباس (علیه السلام) و بین الحرمین آغاز نموده و سپس به سمت حرم مطهر حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) حرکت کردند.

عزاداران با مرثیه سرایی وعزاداری به بیان عمق این فاجعه پرداختند و مکان مملو از زائران و عزادارانی بود که با نوحه برمصیبت اهل بیت پیامبر اکرم (ع) اشک ماتم می ریختند.

عزاداری این موکب در صحن مطهر حضرت سید الشهداء (علیه السلام) با قرائت قصیده «شریف رضی» در رثای امام حسین (علیه السلام) خاتمه یافت.



كرْبَلا، لا زِلْتِ كَرْباً وَبَلا ما لَقِي عندَكِ آلُ المُصطَفى

كربلا ای جای اندوه و بلا بس چه ديده است آل مصطفی

كَمْ عَلى تُرْبِكِ لمّا صُرّعُوا من دمٍ سالَ ومن دَمْعٍ جرى

گشته بر خاک تو افتادگان سيل خون جاری و اشک از ديده ها

كَمْ حَصَانِ الذّيلِ يَرْوِي دَمعُها خَدَّهَا عِندَ قَتيلٍ بالظّمَا

چه بسيار زنان پاكدامن و پنهان در خانه ای كه در اين معركه و ميدان جنگ حاضرند اشكشان چهره و گونه شان را نزد كشته شده عطشان و تشنه سيراب می سازد

تمسحُ التُربَ على أعجالِها عَنْ طُلَى نَحْرٍ رَمِيلٍ بالدّمَا

(چه بسيار زنان پاكدامنی كه) با زيور و زينت خود ،خاک و گرد و غبار را از گردن (سر و صورت) كشته شدگان آغشته به خون پاک می كردند

وضيوفٌ لفَلاةٍ قَفْرةٍ نزلوا فيها على غيرِ قِرى

و چه بسيار ميهمانانی كه (امام حسين و يارانش) كه در بيابانی خشک و بی چيز فرود آمدند و هيچ نوع اكرام و احترام و پذيرايی از آنان نشد.

لم يذوقوا الماءَ حتّى اجتمعوا بحدى السيف على وِرْد الرّدى

آبی ننوشيدند تا اينكه با شمير دشمنان بر مشرب مرگ و هلاكت گرد آمدند و به شهادت رسيدند

تكسفُ الشمسُ شموساً منهُمُ لا تدانيها ضياءً وعُلا

خورشيد واقع در آسمان بر اين خورشيدهای شهيد شده و افتاده بر زمين سايه می افكند زيرا كه خورشيد در آسمان از لحاظ نورانيت و روشنايی و بلند مرتبگی به آنان نمی رسد

وتنوشُ الوحشُ من أجسادِهِم أرْجُلَ السّبْقِ وَأيْمَانَ النّدَى

(چون اين بدن های پاک در بيابان ماندند ممكن است) كه حيوانات وحشی از اين بدن ها پاهايی كه در دين پيش قدم و دستهای با كرم و سخاوت را چنگ زنند (منظور ماندن اجساد در سرزمين كربلا است)

وَوُجُوهاً كَالمَصابيحِ، فَمِنْ ** قَمَرٍ غابَ، وَنَجْمٍ قَدْ هَوَى

(و نيز ممكن است اين حيوانات وحشی) چهره ها و صورت هايی را بخورند كه بسان چراغ نورانی و روشنند برخی چون ماهی هستند كه نهان گشته و برخی چون ستاره ای افتاده و افول كرده است.