دهم ماه ذي الحجة الحرام هر سال مصادف است با عید بزرگ مسلمانان جهان، عید سعید قربان. روز مبارکی که درباره آن در دعا آمده است: (خداوندا! به حق این روز که برای مسلمانان و بر حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) عید و ذخیره و کرامت و افزونی قرار دادی، از تو درخواست میکنیم...).
این عید به نامهای اضحی و النحر نامیده شده، از آن رو که حجاج بیت الله الحرام در چنین روزی در منطقه منا اقدام به قربانی گاو و گوسفند مینمایند. خداوند متعال دراینباره میفرماید: (لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللهِ فِي أَيّامٍ مّعلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ)- (تا شاهد منافع گوناگون خویش (در این برنامه حیاتبخش) باشند؛ و در ایّام معیّنی نام خدا را، بر چهارپایانی که به آنان داده است، (به هنگام قربانیکردن) ببرند؛ پس از گوشت آنها بخورید؛ و بینوای فقیر را نیز اطعام نمایید).
مفضّل بن عمر درباره اهمیت این روز، از امام صادق (علیه السلام) روایت میکند که میفرمودند: "هنگامی که روز قیامت برپا شود چهار روز به سرعت بسوی خدا می شتابند، همانطور که عروس به سوی حجلهاش به سرعت می رود. آن روزها عبارتند از: روز عید فطر و قربان و جمعه و روز غدیر خم."
همچنین در روایت دیگری از ابومخنف آمده: (امام علی علیه السلام در خطبه روز عید قربان فرمودند: "ای بندگان خدا شما را به تقوای الهی و یادآوری مرگ توصیه میکنم و از دنیا بر حذر میدارم که کسی از آن بهرهای نبرده و برای هیچ کس باقی نمانده است. آگاه باشید که دنیا رفتنی است و تمام خواهد شد. فریاد مرگ برخواهد آورد، شیرینیهای آن به تلخکامی بدل خواهد شد و زلالی آن تیره میگردد و از آن تنها ته ماندهای به اندازه قطرهای در ته مشکی یا جرعهای بر روی ریگی باقی خواهد ماند که تشنه را سیراب نمیکند و کسی را نفع نخواهد بخشید. پس اى بندگان خدا، آهنگ سفر كنيد، از اين سرايى كه ساكنانش دستخوش زوالند. مبادا كه در اين سراى فانى گرفتار خواهشهاى نفسانى شويد و نپنداريد، كه زندگى شما در آنجا به دراز خواهد كشيد. عبادت الهی به جای آورید و او را بندگی کنید... .
بدانید و آگاه باشید که برای این روز حرمت عظیمی نزد خداوند متعال است که در آن امید برکت و مغفرت الهی میرود، پس او را در این روز بسیار یاد کنید و با توبه و زاری و خضوع به درگاهش از او تقاضا پاداش نمایید که او کسی است که توبه بندگانش میپذیرد و از گناهان آنان درمیگذرد چنان که هرگز گناهی نبوده است و او بخشنده و بسیار مهربان است... .»