تهدیم بقیع دردی سوزناک در قلب تمامی نسلهای شیعیان

تهدیم بقیع در هشتم شوال همچون زخمی است که نسل به نسل و با گذشت زمان بهبود نمی یابد. بقیع شاهدی نمایان برای آشکار کردن ظلمی است که به حق امامان و رهبرانی روا داشته شده است که خداوند منان آنان را انتخاب نمود تا بشریت را از تاریکی جهل به نور ایمان هدایت کنند. پس گمراهان و شیاطین انسان نما آنان را فراری و به قتل رساندند و حرم مطهر آنان را تهدیم نمودند.
دردی که از تهدیم بقیع در آن سالها احساس شد، هنوز با همان شدت در قلب محبان اهل بیت (علیهم السّلام) احساس می شود، این درد هر ساله با به یاد آوردن تهدیم قبور ائمه بقیع (علیهم السّلام) توسط گمراهان وهابی و تکفیری مجددا تجدید می شود.
بار اول در سال 1220 هجری بود که توسط دولت عربستان سعودی تهدیم شد و هنگامی که دولت توسط عثمانیها واژگون شد، شیعیان حرم مطهر را در بقیع به بهترین شکل ساختند و گنبدها و مساجد را به بهترین شکل بر پا نمودند و باز هم این مکانهای مقدس محل زیارت قرار گرفت.
دفعه دوم نیز در سال 1344 هجری بود که وهابیان بار دیگر به شهر مدینه منوره یورش بردند و در این میان با کسب فتوا از علمای گمراهشان حرمهای مطهر ائمه اطهار (علیهم السّلام) را تهدیم کردند و آن بقیع با شکوه را با خاک یکسان نمودند.
آنان کل قبور چهار امام معصوم (علیهم السلام) و کل حرمها و آنچه از حرمهای مقدس نمایان بود را تهدیم کردند و تمامی آثار با ارزش و کل اموال عتبات و مسجد النبی را به غارت بردند و جز مضجع نورانی حضرت محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) از شر آنان امان نیافت.
سپس مزار مطهر منسوب به فاطمه بنت اسد و همچنین قبر حضرت ام البنین و ابراهیم بن محمد و اسماعیل بن امام جعفر صادق و قبر حلیمه السعدیه دایه پیامبر و حمزه فرزند عبدالمطلب و شهدای احد را هم تهدیم کردند.