ماه ذی القعده مناسبتهای متعددی را در خود جای داده است که مهمترین و فرخنده ترین آنها میلاد ثامن الحجج، عالم آل محمد سلطان ابی الحسن علی بن موسی الرضا (علیه السلام) است، ایشان در یازدهم ماه ذی القعده سال 148 هجری در شهر مدینه منوره در منزل امام موسی بن جعفر (علیه السلام) به دنیا آمدند و شادی و سرور را برای اهل این خانه به ارمغان آوردند، نام مادر ایشان تکتم بود و او را «نجمه» می خواندند، ایشان از پاکترین و عالمترین زنان زمان خود بود و امام کاظم علیه السلام ایشان را «طاهره» نامیدند.
شیخ صدوق از علی بن میثم و او از پدرش نقل می کند که او از مادرش شنیده بود که می گفت از نجمه (مادر امام الرضا علیه السلام) شنیدم که می گفت: زمانی که فرزندم رضا را در شکم داشتم، احساس سنگینی حمل نداشتم، زمانی که به خواب می رفتم، صدای تسبیح و ذکر لا اله الا الله را از شکمم می شنیدم که مرا از خواب بیدار می کرد اما زمانی که توجه می کردم دیگر صدایی نمی شنیدم، زمانی هم که به دنیا آمد، دو دستش را روی زمین گذاشت و سر را به سوی آسمان بلند کرد و لبهایش را تکان داد، گویی چیزی می گفت، سپس پدرش (موسی بن جعفر علیه السلام) وارد شدند و به من گفتند: نجمه مبارکت باشد، این لطفی از سوی خدا برای توست. سپس من نوزاد را در پارچه سفیدی به ایشان دادم و امام (علیه السلام) در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفتند و بر آب فرات دعا خواندند و طفل را با آن شستند و او را به من بازگرداندند و فرمودند: نجمه کودک را بگیر او بقیة الله بر روی زمین است.
ولادت حضرت امام رضا (علیه السلام) تجلی دوباره خیر و هدایت و حقیقت توحید است، ایشان رهبری بزرگ بوده و در طوفانهای خطرات، هوا و هوسها و سرگردانیها نجات دهنده هستند، روز میلاد ایشان که هشتمین امام از خاندان پاک و مطهر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هستند، بر تمامی مردم مبارک باد، خداوند توفیق زیارت ایشان در دنیا و شفاعت شان در آخرت را نصیب ما بگرداند، سلام خداوند بر او باد در روزی که متولد شد، روزی که مسموم و شهید شد و روزی که برانگیخته می شود.